Thanks God ! it's "healed"...

Nag-simba kami ng mama ko kahapon sa Baclaran (April 7,2010)

at nag'pray aq sa kanya.. to "heal my wounds"...
well ... ngaun .. ok na ako ^^ salamat . salamat ...
pero alam ko ... hindi pa aq naka-sisiguro kung ... na'heal na nga ba tlga??

Gabi-gabi nlng kasi aq umiiyak kpag "naaalala ko xa"..
Oh well ...
hindi lng pla gabi-gabi,, actually ..
walang araw na hindi ko xa naiicp :(
nasasabi ko nlng sa sarili ko.. "Damn!.. anu ba??!.."

Pero ngaun .. hindi na aq naiyak.. hehe ...
muntanga lng itong kwento ko ..
pero lahat ng tao nag'dadaan sa mga ganitong sitwasyon ^^
Alam ko, ung ibang nag'babasa nito nkaka'relate..
lalung-lalo na dun sa mga taong .. nag'mamahal ng totoo :D

Masasabi ko na.. nka'move-on na aq sa "knya" :D

"Hindi nya kasi alam kung gaano ko xa kamahal..
hindi nya alam kung anu ung mga
sakripisyo ko sa knya
hindi nya kasi na'appreciate un eh ..

Sabi niya, naiirita daw sya skn,,
bakit?? hindi pba aq sapat para sa knya ?
anu bang pag'kukulang ko? anu bang mali ang ngawa q?

kpag nag'aaway kami,
sinasabi nya lagi "HINDI MO NA KC AQ MAHAL!!"..
mali .... mali ka ....
mahal na mahal kita ..
sadyang ..
MANHID ka lang !"