Life is God's novel. Let Him write it :)

After I work at Jollibee, the person that I've known

ever since I started working there become my man.
after a month, we've encountered a test from God..
(well everything that happens in our life is a TEST from God)

Ngayon, enrolled na ako sa school, at and swerte ko.. bakit?
because God still gave me a chance to get what I wanted.
I got the section and schedule that I want. Close na ang section
pero hindi ko akalain na may isa pang slot para sakin.

Gustung-gusto ko mag-aral, gusto ko makatapos..

may pangarap ako, at gusto ko maabot yun!

sa option na binigay sakin ni mama, pinili ko ang isang napakamabigat

na desisyon sa buhay ko.
ang hindi makapag-aral? o makapag-aral pero sa isang kondisyon...

hihiwalayan ko ang boyfriend ko.
syempre sa gusto makapag-aral at makapag-tapos

pinili ko ung option number 2.

mabigat man ang consequence pero kailangan tanggapin

at alam kong hindi ako nagkamali sa pinili ko.

dahil para sakin din ito, para sa mama at papa ko, kamag-anak ko

at sa magiging asawa ko balang-araw.

Mahal na mahal talaga ako ng mga magulang ko at ng buong kamag-anak.

dahil lahat gagawin nila mailayo lang ako sa tukso

at maiwasan na mapariwara ako.

One night, pinapagalitan ako ni mama dahil sumusobra na daw ako,

madami siyang sinabi sakin na tlgang nagpasama ng loob ko

oo nagtanim ako ng sama ng loob sa kanila nung gabing yun, pero kinabukasan...

nawala lahat yun at may na-realize ako..

nakaka-touch ... kasi lahat ng mga nasa paligid ko may concern sa akin
mas na-touch ako lalo nung in-explain pa sa akin ni bf...

yung mga reasons bakit sila nagagalit sakin.

at lahat ng sinabi niya ay tumugma sa mga sinabi sakin ni mama..

"mahal ka namin, ayaw ka namin maligaw ng landas

kaya lahat ng paraan ginagawa namin maiwas ka lang sa

masama.."

"walang magulang ang gustong nakikita ang anak nila na nasasaktan/nahihirapan"

..................
sa sobrang dami nilang sinabi sakin

halos hindi ko na maalala..

hindi ko na alam panu ko sasabihin at hindi ko alam saan magsisimula

pero nakatatak na sa isip at puso ko lahat yun, lahat ng pangaral

sakin ni mama mula pa noong bata ako hanggang ngaun

madadala ko hanggang sa pag-laki ko.

Sa effort sakin ni papa na sunduin ako gabi-gabi noon sa trabaho

khit may pasok siya kinaumagahan, sinusundo niya parin ako

kahit mapuyat siya... na dapat sa mga oras na paghihintay niya sakin

itinutulog na niya yun., pero sinusundo parin niya ako..

dumating ung time na naging masama ako at inabuso ko

si papa... pinaghintay ko siya ng matagal doon sa spot

kung saan niya ako lagi sinusundo.. pero ako... nagsasaya kasama mga

barkada, habang si papa hinihintay ako, tapos nung pauwi na

nagkasalisihan pa kami....

ang sama ko nuh ??

after nun, nahiya ako na iharap ang sarili sa kanya.. bakit ko nagawa sa sarili kong ama yun?

mahal na mahal ako ni papa at lahat ginagawa niya para sa akin..

kpag may hinihiling ako sa knya binibigay niya agad at ginagawan ng paraan.

ngayon lagi ako nagl-lie, pinag-aalala ko lagi si papa,

at sinisira ang mga pangakong "maaga ako uuwi.."

kapag aalis ako ng bahay.

sabi sakin ni mama nung gabing sinermonan nya ako.

iniisip ako lagi ni papa, na halos pati sa panaginip niya

lumalabas ako.

Sabi ni mama, baka sa sobrang pag-aalala ni papa

baka ma-altapression siya dahil sakin..

may highblood kasi si papa :(

Si mama.. lahat na ng paraan ginawa niya maigapang lang kami..

kinain ang pride niya at handang iharap ang mukha sa maraming tao..

sa business namin naglalako siya para lang kumita,

at yung kinikita ni mama para sa amin, sa kakainin namin,

sa mga bayarin at iba pa.

Nagpapasalamat ako kay God na siya ang binigay niya sa akin.

kesa sa magpakasasa sa pag-bibingo, pagtotong-its at kung anu-ano pang

sugal na libangan diyan sa tabi-tabi na karamihan ay gawain ng ibang

mga magulang... sa halip, mas inatupag niyang maghanap-buhay para samin.

Nagpapasalamat talaga ako kay God kasi

binigyan niya ako ng isang pamilya na masaya..

hindi man kami mayaman sa pera,

pero mayaman sa pagmamahalan :)

Though hindi ko nakikita, pero nararamdaman ko..

Diba nga?

LOVE is abstract.

can't be seen..

but can be FELT.

hmm ... pwede narin makita.

pero base dun sa kinikilos o ginagawa ng tao..

lalu na kung yung gnagawa niya eh para sa kapakanan mo :D

-------------------------------------------------------------------------------

God allows us to experience the low points of life in order to teach us lessons,

we could not learn in any other way.

That way we learn those lessons is not to deny the feelings

but to find the meanings underlying them.